کارآزمایی بالینی تأثیر داروی گیاهی گلنار فارسی و تران اگزامیک اسید در درمان زنان مبتلا به منوراژی

خونریزی زیاد قاعدگی یکی از علل عمد? کاهش کیفیت زندگی در زنان سنین باروری و نیز کم خونی فقر آهن محسوب می گردد. مطالع? حاضر به منظور بررسی و مقایس? اثر درمانی داروی گیاهی گلنار فارسی در مقایسه با تران اگزامیک اسید در درمان زنان مبتلا به منوراژی صورت گرفته است. "گلنار فارسی"، گل انار غیرمثمر است که در متون طب سنتی ایران به عنوان قابض و بندآورنده خون در شرایط بالینی متنوعی از جمله هموروئید، التهاب و خونریزی لثه، خونریزی بینی، و خونریزی زیاد رحمی استفاده می شده است. 94 زن با شکایت از خونریزی زیاد قاعدگی دارای سیکلهای منظم و دیگر معیارهای ورودی، از 3 مرکز بهداشتی غرب تهران وارد مطالعه شدند که از بین آنها، 76 نفر مطالعه را به پایان رساندند. در ابتدا کلیه زنان یک سیکل کنترل جهت اندازه گیری خونریزی قاعدگی پایه شان را سپری کردند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه درمانی تقسیم شدند: گروه اول تحت درمان با گلنار فارسی (38 نفر) و گروه دوم تحت درمان باتران اگزامیک اسید (38 نفر) قرار گرفتند. به منظور کورسازی، داروها با ظاهری مشابه تهیه شده و دستور مصرف یکسانی داشتند (500 میلی گرم هر 6 ساعت در روزهای اول تا پنج قاعدگی)؛ بیمار و مراقب وی از نوع داروی اختصاص یافته اطلاع نداشتند. بیماران به مدت سه سیکل تحت درمان قرار گرفتند. داده های مربوط به میزان خونریزی قاعدگی (توسط چارت تصویری ارزیابی خونریزی pbac اندازه گیری شد)، طول مدت خونریزی، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (توسط پرسشنامه سلامت عمومی sf-36 و پرسشنامه اختصاصی mq مورد سنجش قرار گرفت) و مقادیر آزمایشگاهی هموگلوبین و فریتین خون قبل و بعد از مداخله جمع آوری شده و مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: هر دو گروه به کاهش معنادار در میانگین امتیاز pbac و طول مدت خونریزی قاعدگی و همچنین افزایش معنادار در امتیازات پرسشنامه mq و مقادیر هموگلوبین و فریتین خون طی سه سیکل درمان دست یافتند(05/0p<). گلنار فارسی امتیاز متوسط pbac را از 9/304 قبل از مداخله به 164 در سومین سیکل مداخله (46% ، 0001/0p<) و تران اگزامیک اسید از 4/304 قبل از مداخله به 1/143 در سومین سیکل مداخله (52%، 0001/0p<) کاهش داد. در هر دو گروه درمانی امتیازات ابعاد پرسشنام? sf-36 افزایش یافت (05/0p<)، هرچند در بُعد عملکرد جسمانی در گروه گلنار فارسی (09/0=p) و درد بدنی در گروه تران اگزامیک اسید (6/0=p) این افزایش معنادار نبود. تفاوت معنی داری از نظر طول مدت خونریزی قاعدگی، امتیاز pbac، امتیاز mq، امتیازات ابعاد sf-36 (به جز در بعد سلامت عمومی بعد از مداخله (01/0=p )) و مقادیر هموگلوبین و فریتین خون در بین دو گروه، قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد. همچنین تفاوت معنی داری در میزان رضایت از درمان و عوارض جانبی ناشی از درمان بین دو گروه دیده نشد. بحث و نتیجه گیری: داروی گیاهی گلنار فارسی و تران اگزامیک اسید هر دو اثر نسبتاً مشابهی در میزان و طول مدت خونریزی قاعدگی، بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در زنان مبتلا به منوراژی دارند و از میزان پذیرش یکسانی در زنان برخوردار هستند. بنابراین گلنار فارسی و تران اگزامیک اسید، هر دو درمانهای موثر و ایمنی در درمان زنان مبتلا به منوراژی می باشند.